Bölümün Tarihçesi
Üniversitemizde Elektrik ve Elektronik Mühendisliği Bölümü’nün kuruluşu, aşağıdaki belirleyici tarih evreleri çerçevesinde Prof. Dr. Atalay BARKANA tarafından anlatılacaktır.
i. 1974-1980 yılları arası,
ii. 1980-1983 yılları arası,
iii. 1983-1993 yılları arası,
iv. 1993-2004 yılları arası
Prof. Dr. Atalay BARKANA
1974-1980 yılları arası
Bu tarihler arasında Bölüm kurma çalışmaları yapılmıştır. Eskişehir doğumlu olan ben, Atalay BARKANA, lise öğrenimimin sonuna kadar Eskişehir’de devam etmiş, daha sonra İstanbul’da Robert Kolej Yüksekokulu’na burslu olarak girmiştim. Burada Elektrik Mühendisliği Bölümü’nde lisans öğrenimimi 1969 yılında tamamladım. Daha sonra Amerika Birleşik Devletleri’nde Virginia Üniversitesi’nde araştırma görevliliği bursu kazanarak yüksek lisans ve doktora çalışmalarımı tamamladım. Yaklaşık bir yıl süre ile doktora sonrası çalışmalarımı da aynı üniversitede tamamlayıp 1974 yılının Ekim ayında Eskişehir’e döndüm.
O zamanlar Eskişehir’de iki akademi, bir eğitim enstitüsü, bir de yüksekokul vardı. Akademilerin biri Eskişehir Devlet Mühendislik ve Mimarlık Akademisi (EDMMA), diğeri Eskişehir İktisadi ve Ticari İlimler Akademisiydi (EİTİA). Yüksekokul olarak da Yabancı Diller Yüksekokulu bulunuyordu. Daha önce kurulmuş olan Hastaş Eczacılık ve Kimya Mühendisliği Özel Okulu Yüksekokulu EİTİA’ya devredilmişti. EDMMA’da o sıralar iki mühendislik bölümü açılmış ve eğitime başlamışlardı. Bunlar Makine Mühendisliği ve İnşaat Mühendisliği Bölümleri idi. Benim kadroya katılmam ile iki görevim olmuştu. Birincisi bu Bölümlerdeki öğrencilere Elektrik Mühendisliği ile ilgili dersleri vermem, ikincisi ise Elektrik Mühendisliği Bölümü’nün kurulabilmesi için başka öğretim elemanları bulup, Akademiye kazandırmam.
Göreve başladıktan sonra birkaç gün içinde Hastaş Yüksekokulu’nda kurulmuş ve akademiye devredilmiş bulunan Kimya Mühendisliği Bölümü’nde de ders verme zorunluluğum çıkmıştı. Burada bulunan öğrenci sayısı bu tarihlerde çıkmış bulunan af kanunu dolayısı ile 500’e yakındı. 125 kişilik dört sınıf oluşturup, aynı dersi haftada dört defa tekrarlamak zorunda kalmıştım. Çok yüksek sayıdaki sınav kâğıtlarını değerlendirmek çok zorlu olacağı için çoktan seçmeli sınavlar hazırlayıp uygulamıştım. Bu durum beni zaman zaman asıl görevimden uzaklaştırmıştı.
Asıl görevlerimden birisi yeni öğretim elemanları bulmak olunca, öncelikle Eskişehir ve çevresinde, benim durumuma yakın, yetişmiş elemanlar aramaya başlamıştım. Kaç kişi ile iletişim kurdum şimdi tam olarak hatırlamıyorum; ancak, bunların arasında sadece bir kişi bulmakta başarılı olmuş idim. O da ağabeyim Atila Barkana idi. Benim gibi Robert Kolej Yüksekokulu’nu bitirip Virginia Üniversitesinde yüksek lisans ve doktorasını tamamlamıştı. Benden yaklaşık bir yıl sonra EDMMA’da göreve başladı. Diğer kişiler pek de Eskişehir’e gelip görev almak istemediler. Sebep açıktı: Mühendislik Akademileri, İstanbul, Ankara ve İzmir’de bulunan diğer üniversitelere göre akademik olarak geride görünüyordu. Yurt dışında eğitim görmüş kişiler kendi kariyerlerini bu saygın üniversitelerde sürdürmek istiyordu. Dolayısı ile yetişmiş öğretim elemanı bulmamız hemen hemen imkânsız idi.
Prof. Dr. Atila BARKANA
EDMMA’da açılmış bulunan Makina ve İnşaat Mühendisliği bölümlerinde hemen hemen tüm dersler, Ankara ve İstanbul üniversitelerinden haftada bir gün veya iki gün gelip derslerini verip kendi üniversitelerine geri dönen saygın öğretim üyeleri tarafından veriliyordu. Ayrıca, bu derslere yardımcı olan asistanlar, Bölüm kadrolarında idi. Benzer bir şey yapabilir miyiz diye Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ) Elektrik Mühendisliği Bölümü’ne gidip, oradaki öğretim üyeleri ile görüşmeler de yapmıştık. Ama Elektrik Mühendisliği öğretim üyeleri, Eskişehir’e gelmekte gönülsüz idi. Zorla kimseyi derslerimize getirtemezdik. Sonuçta, özellikle ODTÜ’de ve İstanbul Teknik Üniversitesi’nde (İTÜ) yüksek lisans yapmakta olan ve Eskişehir’e gelmeye gönüllü gençleri kadromuza dâhil etmeye çalıştık. Bu kişilerden bazıları, daha sonraki yıllarda kalıcı oldu: Osman Parlaktuna ve M. Bilginer Gülmezoğlu ODTÜ’den; Salih Fadıl, Atıf Çay, ve Metin Burnak İTÜ’den geldiler. EDMMA Başkanımız değerli Prof. Dr. Suat Mirza’nın desteklerini burada saygıyla anmak isterim.
Prof. Dr. Suat MİRZA
Bu arada ilk öğrenci laboratuvarını (Elektrik Devreleri) kurma ve teknisyen alma işlemlerini de sürdürüyorduk. Nihayet, 1979 yılında, toplanan EDMMA Akademik Kurulu’nda Elektrik Mühendisliği Bölümü açılma kararı alındı. Ancak bizler, yani Barkana kardeşler, 1980 yılında öğrenci alınmaması şerhini koymuştuk. Sebep basitti. İkimizin bildiği konuların dışındaki dersleri verecek kişi veya kişileri bulamamıştık. Ancak, bizi kimse dinlememişti ve 1980 yılının Ekim ayında ilk öğrencilerimizle derslere başlamıştık.
1980 – 1983 yılları arası
İlk derslere başlayan öğrenci sayımız 25 civarı idi. Bizler için bu rakam biraz ferahlatıcı idi. Barkana biraderler olarak ülkemizde farklı ve ses getirecek bir eğitim öğretim sistemi kurmaya karar vermiştik. Çünkü Elektrik Mühendisliği Bölümleri tüm dünyada gelişmeye en açık bölümler idi. Bırakın yeni gelişmekte olan konuları, temel konularda bile Türkçe olarak yazılmış pek fazla kaynak yoktu. Yazılı kaynağı pek fazla olmayan bölümlerden yetişen öğrencilerin başarılı mühendis olacağı şüpheli idi. Dolayısı ile yeni gelen öğrencileri öncelikle İngilizce dil hazırlık sınıfına alıp, sonraki derslerde mümkün olduğu kadar İngilizce dilini kullanmak akıllıca olacaktı. Ancak Devlet Mühendislik Akademileri’nin kuruluş kanununda lisans eğitiminin 4 yıl olduğu ve bunu arttırmanın mümkün olmadığı tarafımıza iletildi. Bizi, daha doğrusu müstakbel öğrencilerimizi, bu durumdan kurtaracak bir formül yine de vardı. Devlet Mühendislik Akademileri’nde uygulanmakta olan ders programları haftada 30 saate göre ayarlanmıştı. Yani, derslerin öğretim sistemi, dersi derste öğretme esasına dayanıyor idi. Biz de ilk yılda ders programımızı haftada 18 saat İngilizce, 12 saat Yüksek Matematik konularına ayırdık. İkinci yıl ise, İngilizce dersleri haftada 10 saate düşürülüyor, programın kalan kısmında Fizik, Kimya, Matematik dersleri veriliyor ve kalan saatlerde Devre Analizi derslerine başlanıyordu. Tabi bu uygulamada en zorlu aşama, Bölümümüze gelen öğrencilerin küçük de olsa bir kısmı orta öğrenimlerinde Almanca ve Fransızca dersleri almıştı. Bu öğrencilerden İngilizce dersleri almak istedikleri ile ilgili birer dilekçe alıp dosyalarına koymuştuk. İngilizce derslerini de sıfırdan başlatmıştık.
Daha ilk mezunlarımızı verip başarımızı görmeye fırsat kalmadan 1982 yılında Yükseköğretim Kanunu çıkmıştı. Bu kanunla Yüksek Öğretim Kurulu oluşturulduğu gibi, bir de daha sonra, mevcut hangi yükseköğretim kurumunun hangi üniversite çatısı altında toplanacağı belirlenmişti. Eskişehir DMMA, Eskişehir İTİA ve Hacettepe Üniversitesi’nde öğretime başlamış olan Anadolu Üniversitesi’nin Tıp ve Fen Fakülteleri tek çatı altında, Anadolu Üniversitesi adı altında toplanmıştı. Bizim açımızdan olumlu bir gelişme idi. Ancaaak …
1983 – 1993 yılları arası
Bir süre sonra merkezi ve üniversiteler üstünde olan YÖK, daha önce kurulmuş olan bölümlere yeniden standart isimler verdi. Bölümümüzün adı da Elektrik Mühendisliği Bölümü olarak kaldı. Ancak standart şablona göre adı Elektrik ve Elektronik Mühendisliği Bölümleri olan başka üniversiteler vardı ve yine YÖK tarafından belirlenen standart ders programına göre bizim bölümün adı Elektrik ve Elektronik Mühendisliği Bölümü olmalıydı. Bunun değişimi için epey çalışmamız gerekti. Birkaç yıl sonra, adımız nihayet Elektrik ve Elektronik Mühendisliği Bölümü olmuştu. Ancak YÖK tarafından belirlenen yeni standart ders programına göre şekillenmemiz gerekiyordu. Ve bunu yapmak zorundaydık.
Artık yeni fakültemizin adı, Mühendislik ve Mimarlık Fakültesi’ydi ve Dekanımız Prof. Dr. Musa Şenel’di. Dekanımız ilk icraat olarak, kendine yardımcı olarak Atila Barkana’yı atadı. Yeni Bölüm Başkanı olarak da bendenizi... Sonraki yıllarda kadromuza ODTÜ Gaziantep Kampusu’ndan Hamdi Atmaca katıldı. Hamdi Hoca Elektronik Devreler derslerini verdi. Ankara’dan haftada bir gün olmak üzere haberleşmeyle ilgili derslere Halil Eyyüboğlu, sayısal devrelerle ilgili derslere Veli Hüsnü Tokmen’i getirdik.
Prof. Dr. Musa ŞENEL
Prof. Dr. Hamdi ATMACA
Prof. Dr. Halil Tanyer EYYÜBOĞLU
Dr. Veli Hüsnü TOKMEN
Yüksek lisanslarını daha önce ODTÜ ve İTÜ’de tamamlamış genç arkadaşlarımızı Amerika Birleşik Devletleri’nde bazı üniversitelere göndererek doktora yapmalarını sağladık. Bu arkadaşlarımızın isimleri Osman Parlaktuna, Salih Fadıl, Atıf Çay’dır. Kendi mezunlarımızdan Bölümde asistan olan Nihat Adar, Erol Seke’yi de bu gruba dahil ettik. Bu arkadaşlar dışında, maalesef gidip geri dönmeyenler de oldu. Ayrıca, Amerika Birleşik Devletleri’nin çeşitli üniversitelerinde yüksek lisans ve doktora çalışmalarını tamamlamış üç kişi daha kadromuza katıldı: Altuğ İftar, Abdurrahman Karamancıoğlu ve Hasan Hüseyin Erkaya. Böylece akademik altyapımız artık sağlam temellere oturmuştu.
Dr. Osman PARLAKTUNA
Dr. Salih FADIL
Dr. Atıf ÇAY
Dr. M. Bilginer GÜLMEZOĞLU
Dr. Nihat ADAR
Dr. Erol SEKE
Dr. Doğan Gökhan ECE
Dr. Altuğ İFTAR
Dr. Abdurrahman KARAMANCIOĞLU
Dr. Hasan Hüseyin ERKAYA
1993-2004 yılları arası
1992 yılında Elektrik ve Elektronik Mühendisliği Bölümü’nün İngilizce dilinde tedrisat yapabileceği YÖK tarafından onaylanmıştı. 1993 yılında İngilizce Hazırlık Okulu’nun kurulmasına başlandı. 1993 yılında, yine bir sabah ve uyandığımızda Anadolu Üniversitesi’nin iki parçaya kanun hükmünde kararname ile ayrıldığını öğrendik. Mühendislik ve Mimarlık Fakültesi’nin tüm bölümleri yeni kurulan Osmangazi Üniversitesine devredilmişti. Kendimi yeni üniversitenin bu Fakültesinin Dekanlığına atanmış buldum. Bölümümüzden iki kişi, yani Atila Barkana ile Altuğ İftar, Anadolu Üniversitesi’ne geçiş yaptı. Bu iyi niyetle yapılmış bir ayrılık idi. Anadolu Üniversitesi’nde her halükarda yeni bir mühendislik fakültesi ve buna bağlı olarak yeni bir Elektrik ve Elektronik Mühendisliği Bölümü kurulacaktı. Bu Bölümün kardeş bir Bölüm olması, ortak çalışmalar için yeni bir fırsat yaratacaktı.
Bu yeni periyodda Osmangazi Üniversitesi Mühendislik Fakültesi’nin çatısı altında Bilgisayar Mühendisliği Bölümü açılmış ve en büyük desteği Elektrik ve Elektronik Mühendisliği’nden almıştır.
22.02.2022
----------------------
Prof. Dr. Atalay BARKANA hocamız 2004 yılında Anadolu Üniversitesi’nde kurulan kardeş bölüme geçmiş, 2011 yılında emekli olmuştur.
1992 yılı öncesinde bölümde bulunmuş öğretim üyeleri arasında Dr. Sıddık YARMAN ve Dr. Faruk YARMAN da bulunmaktadır.
Dr. Sıddık YARMAN
Dr. Faruk YARMAN
Bölümümüzün İngilizce Hazırlık sınıfı programı Dr. Odilea Rocha ERKAYA’nın liderliğinde oluşturulmuştur. Osmangazi Üniversitesi’nin kuruluşunun üçüncü yılında Yabancı Diller Bölümü kurulmuş ve izleyen yıllarda hazırlık eğitimi bu bölüm tarafından yürütülmüştür. Dr. Odilea Rocha ERKAYA 1997 – 2015 arasında bölümümüzde görevlendirilmiş, teknik olmayan seçmeli dersleri yürütmüştür.
Dr. Odilea Rocha ERKAYA
2000’li yılların başında bölümüze katılan öğretim üyeleri arasında Dr. Rifat EDİZKAN ve Dr. Bünyamin TAMYÜREK de bulunmaktadır. Bünyamin Hocamız Gazi Üniversitesine geçmiştir.
Dr. Rifat EDİZKAN
Dr. Bünyamin TAMYÜREK
Atila Hocamızın Anısına
Yazan: Benhar Aydoğan (1987 girişli Bademlik mezunlarından)
Üniversiteye gittiğimde dört sene boyunca okuyacağım binayı karşıdan gördüğümde çok soğuk gelmişti. Binanın bir yanını makina mühendisliği, diğer yanını bizim bölüm kullanıyordu. Merdivenleri ve trabzanları eski moda bulmuştum. Açıkçası biraz hayal kırıklığına uğramadım desem yalan olur. Zaten soğuk memleket, bir sürü penceresi olan sınıflar zor ısındığı için mümkün olduğunca pencerelere uzak oturmaya çalışıyordum. Bazı dersleri ön sıralardan izlemek için erken gelip sıraya defter bırakıyordum. Hele öyle zamanlarda 15 dakika sonra tıka basa dolacak sınıfa girdiğimde pek zaman kaybetmeyi istemezdim. Yani ne kadar az kalırsam o kadar iyi diye düşünürdüm. Ana kampüse gittiğimizde diğer fakülte ve bölümleri gördüğümde bu düşüncelerim daha da yoğunlaşmıştı. Neden bizim fakülte, Yunus Emre yerleşkesindeki bu Sinema Televizyon Bölümü ya da Mimarlık Bölümü gibi değil diye düşünmüştüm. Dört sene süren eğitim hayatım sırasında derslerden birine giren bir hocamız özel bir yer tutmuştu. Bu hocamız (Prof.Dr. Atila BARKANA) derse girdiğinde, öğrencilere siz diyordu ve inanılmaz bir şekilde anlaşılır ders anlatıyordu. Hayatımda gördüğüm en iyi ders anlatan ilk üçün arasına girdi. Hatta hocamızın oğlu da bizim sınıftaydı, hocamız onla bile siz diye konuşuyordu. Hatta oğlu Tamer'e sormuştum. Siz evde de mi birbirinize siz diye hitap ediyorsunuz demiştim. O da gülerek, yok o kadar değil demişti. Bakış açımı ve analitik düşünce yapımın temelinde büyük payı olduğunu söyleyebilirim. En son Bitirme proje sunumunda görmüştüm hocamızı ve bu hafta rahmetli olduğunu öğrendim. Gözümde bu naif adamın sınıfta ders anlatırken hatırası canlandı. Cız etti içim. Keşke mezun olduktan sonra bir kez daha görebilseydim dedim. Gerçi ziyarete gittiğim zaman izinde olduğu için görememiştim. Sonradan mühendislik binaları özellikle yüksek tavanlı, kasvetli, sade ve duvarları soluk boyalı olmasının geçerli bir nedeni olabileceğini düşündüm. Belki de öğrencilerin dikkati dağılmaması için bilerek böyle yapılıyordur. Aslında bizim okuduğumuz binalar ruhsuz değilmiş. Onlara can ve ruh katan hocaların kendisiymiş. Sizi tanımaktan onur ne mutluluk duydum. Okulu ve mesleği sevdirdiğiniz için teşekkür ederim. Bir mühendis olarak ancak duygularımı bu kadar ifade edebildim. Mekanınız cennet olsun saygıyı her daim hak eden sayın hocam. Kimseyi incitmeden giden sizi de toprak incitmesin.
27.02.2022
Geçmişten Anılar
Bölüm öğrencileri yıl 198x.
Atila Barkana ve Atalay Barkana Bölüm öğrencileriyle 198x
Erol Seke, Atalay Barkana, Doğan Erol, 1986 Bademlik Barakaları
